Trasa w formie pętli z miejscowości Jonsdorf w Niemczech, w powiecie Görlitz na najwyższy szczyt Gór Łużyckich – Luž (niem. Lausche). Ścieżka turystyczna w pierwszej połowie prowadzi przez formacje skalne Große und Kleine Orgel należące do Skalnego Miasta Jonsdorf, a w drugiej przez skały Nonnenfelsen.
Góra Luž / Lausche
Góra Luž (niem. Lausche) to najwyższy szczyt Gór Żytawskich i całych Łużyc o wysokości 793 m n.p.m., a także najwyższe wzniesienie Niemiec na wschód od Łaby. Czeska część góry leży w północnej części powiatu Česká Lípa, niemiecka część w południowej części powiatu Görlitz. Bezpośrednio przez grzbiet przebiega granica państwowa między Niemcami a Czechami. Górne partie góry są chronione jako rezerwat przyrody zarówno na terytorium Czech, jak i Niemiec. Góra jest łatwo dostępna dzięki wytyczonym szlakom turystycznym. Ze względu na swój charakterystyczny kształt góra jeszcze w 1538 r. nosiła nazwę Spitzer Stein w księdze kościelnej Waltersdorfu, najbliższej miejscowości u podnóża góry, a w powszechnym użyciu był również Spitzberg. Dopiero w 1631 roku pojawiła się obecna nazwa niemiecka Lausche i Luž po czesku, która zastąpiła poprzednią, używaną aż do XIX wieku. Nazwa wywodzi się albo od staroczeskiego louče oznaczającego separację, granicę, albo od luschen, co oznacza „czyhać na zwierzynę”, „leżeć w ukryciu”.
Wieża na szczycie Luž (Lausche)
Po wielu latach planowania, 21 sierpnia 2020 r. z okazji Dnia Górnych Łużyc oddano do użytku po niemieckiej stronie wieżę widokową. Beton potrzebny do budowy oraz elementy konstrukcyjne zostały przetransportowane na szczyt helikopterem.
Z płaskowyżu szczytowego, dostępnego z czeskiej i niemieckiej strony, roztacza się wspaniały widok od Gór Kruszyńskich i Děčínskiego Śnieżnika przez České středohoří, Vlhošt, Ralsko, Bezděz i Trosky aż po Ještěd, Góry Izerskie i szczyty Karkonoszy, a na północy na miasta i wzgórza Górnych Łużyc w Niemczech. Widok na wschód zasłaniają obecnie dojrzałe drzewa.
Schronisko na górze Luž (Lausche)
Schronisko turystyczne na Luž było popularnym miejscem wycieczek już w czasach I Republiki Czeskiej, a ostatni właściciel prowadził ją aż do końca II wojny światowej. 8 stycznia 1946 r. schronisko spłonęło (prawdopodobnie celowo podpalone). W późniejszym czasie powstało kilka planów budowy nowego schroniska, ale żaden z nich nie został zrealizowany. Jedną z ciekawostek jest fakt, że na piętrze schroniska znajdowała się nielegalna stacja telegrafu świetlnego, przez którą przesyłano z Zittau do Pragi numery popularnych niegdyś zakładów Lotynka. Za swoje nielegalne działania właściciel chaty został skazany na karę więzienia.
Dziś na szczycie góry pozostały jedynie fundamenty schroniska, zaadaptowane na taras widokowy oraz mały maszt przekaźnikowy po stronie niemieckiej. W księdze gości szczytu odnotowuje się 10 tys. zwiedzających rocznie, głównie z Niemiec.
Große und Kleine Orgel – formacje Skalnego Miasta Jonsdorf
Formacje skalne Große und Kleine Orge (pol. małe i duże organy) zostały udostępnione pod koniec XIX wieku. W ten sposób stały się popularnym celem wycieczek turystycznych. W 1896 r. leśniczy Schwerdtner ostrzegał, że skała jest bardzo niebezpieczna. 30 października tego samego roku radni miasta Zittau polecili dyrekcji fabryki kamieni młyńskich w Jonsdorfie, aby wyposażyła skałę w balustrady. Od tego czasu na skalistym zboczu znajduje się punkt widokowy, z którego można zobaczyć Lausche, Sonneberg i Buchberg z rzucającym się w oczy Nonnenfelsengruppe na pierwszym planie.
Formacja skalna Nonnenfelsen
W 1846 r. Johann Friedrich Seidel, kochający przyrodę prosty mieszkaniec Jonsdorfu (Kammstricker), zaczął dosłownie kilofem, szpadlem i łomem udostępniać szczyty skał Nonnenfelsen. Zbudował pierwsze mosty, udostępnił kamieniste alejki i postawił tablice informacyjne. Tak powstał szlak turystyczny wśród skał Nonnenfelsen. To formacja skalna na południowo-wschodnim zboczu góry Buchberg w Górach Żytawskich, jako cześć Skalnego Miast Jonsdorf. Skały Nonnenfelsen mają wysokość 537 metrów, wznoszą się około 100 metrów nad doliną Pochebach i znajdują się na południowy zachód od uzdrowiska Jonsdorf. Do Nonnenfelsen należą jedne z najważniejszych szczytów wspinaczkowych w Jonsdorfie, takie jak Schluchtwand, szczyt Nonnenfelsen (na tarasie restauracji) i Barbarine.
